Барыс Аляксандравіч Тураеў [05.08. 1868 – 23.07.1920] – руский усходазнавец, заснавальнік айчыннай, школы гісторыі і філалогіі Старажытнага Усходу (у прыватнасці, егіпталогіі) і эфиопистики, акадэмік (1918; чл.-кар. 1913). Па заканчэнні Пецярбургскага універсітэта (1891) падчас замежнай камандзіроўкі займался ў Г. маці і А. Эрмана, вёў навуковую працу ў музеях Берліна, Парыжа, Лондана і шэрагу гарадоў Італіі. З 1896 прыват-дацэнт, з 1904 экстраардынарны, з 1911 ардынарны прафесар Пецярбургскага універсітэта. З 1912 захавальнік сходу египецких старажытнасцяў Музея прыгожых мастацтваў у Маскве. Асноўная праца Тураева «Гісторыя Старажытнага Усходу» (ч. 1-2, 1911, новае выданне тым 1-2, 1936) не меў сабе роўных па географичных і хронологичных рамкам ахопу мате¬риала: ён уключаў, па словах Тураева, гісторыю краін « ад Каўказскага хрыбта і Сярэдняй Азіі да Персідскага заліва, Юж¬ной Аравіі, краіны афрыканскіх азёр, ад мяжы Ірана і Індыі да Гераклова слупоў »(« Гісторыя Старажытнага Во¬стока », т. 1, 1936, с. 3) з часу станаўлення класавага грамадства да грэка-рымскай эпохі ўключна. Тура асновай гістарычнага развіцця лічыў рэлігію і духоўную культуру; сацыяльна-эканамічным адносінам ён адводзіў другараднае месца.
У яго інтэрпрэтацыі гісторыя ў асноўным зводзілася да палітычнай, прычым падкрэслівалася значэнне геаграфічных фактараў. Надзвычай вялікая роля Тураева ў вывучэнні і публікацыі помнікаў (у асноўным старажытна-егіпецкіх) айчынных сходаў, асабліва правінцыйных музеяў і прыватных калекцыі. Тура – аўтар мноства прац па гісторыі Эфіопіі і гісторыі царквы сярэднявечнай Эфіопіі. Займаўся таксама семитологией, ассириологией, шумерологией, коптологией, хеттологией, урартоведением і інш.